Desesperu
Sentáu sobre los muertos.
Calláu, descalzu, desnudu.
Cubierto de trapos vieyos.
Puercu, triste y angustiáu.
Duermo, suaño colos cuerpos.
Tumbáu enriba’l fusil.
Famientu y ensin consuelu.
Ónde voi por esta sienda.
Ónde me llevará’l tiempu.
1 comentario:
Triste y hermoso poema María Esther
homenajeando a Miguel Hernández,
ese esxcelente esritor.
Besossss Josefina
Publicar un comentario